Recensie

Van Tennessee naar Tivoli en vervolgens Een enkele reis naar Mars

Van Tennessee naar Tivoli en door in Een enkele reis naar Mars. Ik denk dat veel lezers nu denken ‘waar heb jij het over”? Nou ik zal proberen het uit te leggen.

Toeval bestaat (niet).

Het zal ergens dit najaar geweest zijn dat ik op een heel erg warme zondagmiddag, toen de zon nog wilde schijnen , met mijn eega naar Eindhoven fietste. Ik had beloofd daar een optreden van een band bij te wonen en een bandprofiel te schrijven. Natuurlijk wat te vroeg daar aanwezig dus maar plaats genomen op het terras. Daar speelde op dat moment een ander bandje, klonk heel aardig en de heren hadden direct mijn aandacht. Het duurde even totdat ik besefte dat een van de heren een toch wel heel bekend gezicht had. Het spreekwoord talent woont vaak om de hoek was hier echt van toepassing.

Even later schoven de beide heren bij ons aan, Reinout Brocken en Roel Timmers. Al snel komt er een gesprek op gang met natuurlijk de vraag aan mij wat ik kom doen. Uitgelegd dat ik soms weleens wat schrijf over muziek en er ook heel graag naar luister.

Lang verhaal kort. Wij worden uitgenodigd om te komen kijken naar de theatershow van de heren “Van Tennessee naar Tivoli” die zij samen met Robert Spronk ten tonele brengen.

Naar ’t Tejaterke

Wat heb ik een mega geluk. De theatershow die we gaan bezoeken vindt plaats in ons eigen dorp in ’t Tejaterke. En met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik als inwoner van ons mooie dorp hier nog nooit een bezoek aan heb gebracht. Maar eens moet het toch de eerste keer zijn.

Wat moet ik verwachten? Ik weet dat de heren fantastisch kunnen zingen en hun instrumenten meer dan goed beheersen. Dit geldt zeker voor Roel en Reinout, welke ik immers in Eindhoven al aan het werk heb gezien en gehoord. Robert ken ik nog niet, maar ik verwacht daar eigenlijk hetzelfde van als van de andere twee heren. En ik kan nu al verklappen dat hij de verwachtingen meer dan waar heeft gemaakt.

Drie kanjers uit het onderwijs die hun liefde voor muziek en theater hebben gebundeld op het podium. Dat belooft een mooie middag te worden met veel muziek, humor en…….

Roel heeft behalve muziek ook nog de gave om leuke (vaak korte) gedichten te schrijven. Vol humor en heel vaak met een dubbele bodem. Ondertussen al gebundeld en zeker een aanrader voor eenieder die houdt van de nuchtere kijk op alledaagse dingen.

Van Tennessee naar Tivoli

Een titel die misschien vraagtekens oproept. Maar aan het eind van de voorstelling geheel duidelijk is. Het is een leuke reis door de tijd waarin allerlei maatschappijkritische onderwerpen behandeld worden, relaties aan bod komen, maar ook allerlei zaken waar je als jeugdige mee te maken krijgt besproken (lees bezongen) worden. Eigenlijk allemaal super herkenbaar.

Centraal staat de zogenaamde ‘getaway car’,  een oude rode auto waarmee men op vakantie gaat. Deze auto maakt samen met de heren een reis naar Frankrijk maar staat eigenlijk symbool voor de reis door de tijd. Hoe was het vroeger en hoe vaak nu.

Het is een muzikale reis afgewisseld met leuke gedichten en veel humor. Maar vooral heel herkenbaar. Met Roel op gitaar, Reinout op bas en Robert op toetsen laten de mannen ook hier zien en horen dat het ras muzikanten zijn. Ze beheersen  de instrumenten alsof ze nooit anders gedaan hebben.

Prachtige beelden

De verschillende stappen die worden doorlopen worden ondersteund door prachtige beelden. Beelden uit het verleden. Beelden die voor mij heel herkenbaar zijn. Een dag eerder heb ik de Eindhoven City Walk gelopen. Zo’n 20 km door Eindhoven en veel van de gebruikte beelden herken ik direct. Zo zijn daar de Genneper Parken, de straten in Tivoli met de grote herenhuizen en zo meer. Prima gekozen door de mannen evenals de verhalen. Op visite bij opa en oma, friet met eier eten en de mooie nieuwe fiets, de “mountiebike”.

Eregasten

Ik zou het bijna vergeten maar we hadden vandaag ook nog twee eregasten. Deze mensen hadden meegedaan aan een prijsvraag en mochten als winnaars de gehele show op het podium plaatsnemen in de mooie rode “Getaway car”. Ik je zag dat ze gedurende de show steeds meer gingen genieten van hun prijs.

Een misschien wat te vroeg einde

Lees dit niet verkeerd. Hiermee bedoel ik dat de show voorbij was voordat ik er eigenlijk erg in had. En dat geeft aan dat het men boeide. Het was fris, humoristisch en muzikaal gezien echt helemaal af. Goede teksten met dito visuele ondersteuning.

En dat voor een eerste echte theatershow. Een show die wel een wat bijzonder einde kende. Zoals al eerder aangegeven zijn de drie heren in het dagelijkse leven werkzaam in het onderwijs. Een sector waar niet het niet altijd gemakkelijk is. En het laatste lied van deze middag gaat over het onderwijs. En dan zie ik het ineens veranderen op het podium. De heren doen er een behoorlijke schep power bij. Deze komt echt recht uit het hart en dat is mooi. Misschien een tip om dit eens als een theatershowonderwerp te gebruiken (maar wie ben ik).

Hoe nu verder?

Dat is natuurlijk niet aan mij. Maar dat er een vervolg aan zit te komen kan natuurlijk niet anders. Er is voldoende power en energie bij de heren aanwezig om hier nog heel lang mee door te gaan. En behalve theater kan ik jullie ook aanraden om eens naar de andere optredens te gaan. Ze brengen er leuke nummers en covers die je echt pakken.

Maar wil je ze weer in het theater aan het werk zien is daar reeds het vervolg:

“Enkele reis Mars”, met in de hoofdrol Johnny Wandel. Het is het verhaal over het mentale welzijn van jeugdige mensen in onze samenleving en de nut en noodzaak van fijne mensen om je heen, maar ook de nut en noodzaak om bewust te kiezen voor vrienden.

Harrie de Haas – https://onsnieuws.blog/2023/12/17/van-tennessee-naar-tivoli-en-vervolgens-een-enkele-reis-naar-mars/

Recensie Van Tivoli naar Tennessee, TimsMusic
Gezien: 11 februari, Hofdael Geldrop
Sandra van Gerven – CKE Projectleider Amateurkunst
Verrast!
Ik ken Tims_Music al eventjes. Ik heb hem regelmatig als singer-songwriter zien optreden op hele verschillende locaties. Zijn covers van Johnny Cash en Bruce Springsteen liggen heerlijk in het gehoor en zijn babbel tussen de nummers door zijn vermakelijk.
Ik heb hem twee hele mooie eigen nummers zien voordragen aan mensen voor wie hij die nummers had geschreven. Dus je zou denken dat ik inmiddels wel weet dat Tims_Music muzikaal wat in zijn mars heeft.
En toch… Wat was ik verrast door het zien van zijn voorstelling van Tivoli naar Tennessee.
Het was 11 februari, de lockdown was net opgeheven, wat een goede timing voor een concert.
Ik ging zitten, achteraan in de meer dan goed gevulde zaal. Er stond een heus decor en op het achterdoek een mooie zwart/wit projecties. Dat zag er al goed uit.
De voorstelling begon. Tims_music had twee muzikanten meegebracht. De drie eenheid klonk goed. Er volgden mooie covers van Johnny Cash, met op de achtergrond prachtige zwart-wit filmpjes die extra bijdroegen aan de sfeer. Naast het gezellig kletsen wat ik van Tims_Music gewend ben, pakte hij een boekje op, zijn dichtbundel, waar hij tussendoor uit voordroeg, soms mooi, soms gevoelig of grappig. Nu ben ikzelf niet zo’n Johnny Cash fan, sorry, dus ik was blij dat toch ook Bruce Springsteen nog voorbij kwam deze avond.
Ik werd nog blijer toen de klanken van de Nederlandstalige nummers ingezet werden, nummers die gemaakt zijn over en voor mensen woonachtig in een zorghuis. Ik kende deze nummers al, maar dan gebracht op alleen gitaar. De arrangementen die ik nu hoorde, aangevuld met cello en piano maakten de nummers nog vele malen mooier dan dat ze al waren. Ik was verrast, heel erg verrast.
De afwisseling van covers en eigen nummers, van Nederlandstalig naar Engelstalig, van een grapje tussendoor tot een gevoelig gedicht en dit gecombineerd met goede muzikanten en prachtige projectie maakt dat ik het een onvergetelijke eerste theatervoorstelling vond. Mijn eerste voorstelling na twee jaar lockdown en Tims_music zijn eerste eigen theatervoorstelling. Ik hoop dat hij er nog vele mag en kan gaan spelen.
Sandra van Gerven (CKE)